Reaguj zawsze, gdy zauważysz wymagające pomocy:
- JEŻE EUROPEJSKIE W CZASIE DNIA, A NIE PODCZAS ZMIERZCHU I NOCY (ODD)
Naturalna aktywność jeży europejskich przypada wyłącznie na okres zmierzchu i nocy. Obecność jeży europejskich w naszym otoczeniu w ciągu dnia prawie na pewno oznacza, że coś jest z nimi nie tak i że potrzebują one naszej pomocy. Na ogół natychmiastowej pomocy. Jeże bytujące w ciągu dnia to na ogół:
- A) JEŻE CHORE, RANNE, KALEKIE LUB ŚLEPE W KAŻDYM WIEKU
Głodne, odwodnione, wyziębione i wycieńczone. Niezdolne trwale lub czasowo do pozyskiwania pokarmu i znalezienia kryjówki. Bez naszej pomocy skazane na długotrwałą i pełną cierpienia śmierć, często dosłownie pożerane przez larwy owadów. A paradoksalnie na ogół łatwe do uratowania, zwłaszcza gdy ktoś zareaguje na czas.
- B) MAŁE JEŻE (w tym wałęsające się ślepe noworodki lub oseski; jeże o wadze poniżej 100 gram oraz w przedziale wagowym od 100 - 200 gram; wycieńczone małe jeże w gnieździe WYRAŹNIE porzucone przez matkę, która np. została rozjechana przez samochód).
- JEŻE EUROPEJSKIE PODCZAS ZMIERZCHU I NOCY
Mimo, że zmierzch jest porą naturalnej aktywności jeży, należy reagować w przypadku spotkania osobnika rannego, osłabionego lub zachowującego się dziwnie (np. chodzącego „w kółko”). Bezpośredniej natychmiastowej pomocy o tej porze doby wymagają na ogół osobniki potrącone przez samochody. Wbrew pozorom nawet dotkliwie potrącony jeż ma szansę na życie. Przynajmniej dopóki nie zostanie ostatecznie rozjechany przez kolejne samochody. Dlatego zawsze warto zatrzymać się i zabrać potrąconego jeża z jezdni w celu udzielenia mu pomocy weterynaryjnej. W takich przypadkach liczy się dosłownie i bez przesady każda minuta.
- JEŻE EUROPEJSKIE PÓŹNĄ JESIENIĄ, ZIMĄ I WCZESNĄ WIOSNĄ
Zimne okresy roku, w których nie występują owady i inne bezkręgowce, stanowiące podstawowy pokarm jeży, również są okresami krytycznymi dla tych zwierząt. Jeże powinny wówczas hibernować. Tak jak czymś dziwnym powinno być napotkanie jeża w ciągu dnia, tak samo alarmujące powinno być spotkanie jeża późną jesienią, zimą i bardzo wczesną wiosną. Jeże spotykane w tym okresie na ogół dotknięte są syndromem TSTH lub zostały wybudzone z hibernacji w wyniku aktywności człowieka lub jego zwierząt domowych. W szczególności:
- A) URODZONE PÓŹNYM LATEM JEŻE NIE MAJĄ SZANS NA OSIĄGNIECIE PRZED ZIMĄ WAGI POZWALAJĄCEJ NA WEJŚCIE W I PODTRZYMYWANIE FIZJOLOGICZNEGO PROCESU HIBERNACJI. Stąd wychudzone wałęsają się po jesiennych parkach.
- B) JEŻE CHORE I RANNE TAKŻE NIE MAJĄ SZANS NA ZBROMADZENIE REZERW I ZAPADNIĘCIE W HIBERNACJĘ.
- C) JEŻE AKTYWNIE HIBERNUJĄCE MOGĄ ZOSTAĆ SZTUCZNIE WYBUDZONE Z TEGO STANU PRZEZ CZŁOWIEKA (remonty, budowy, sprzątanie) LUB ZWIERZĘTA DOMOWE (nagminne wykopywanie jeży z nor hibernacyjnych przez psy) I NIE MAJĄ REZERW ENERGETYCZNYCH (w tym możliwości ich uzupełnienia), BY PONOWNIE ZAHIBERNOWAĆ.
- D) ZMIENNE WARUNKI ATMOSFERYCZNE ZIMĄ W ZAKRESIE TEMPERATURY MOGĄ MYLIĆ JEŻOWY ORGANIZM CO DO KONIECZNOŚCI PODTRZYMYWANIA HIBERNACJI.
- E) JEŻE MOGĄ SAMOISTNIE WYBUDZIĆ SIĘ Z HIBERNACJI I NIE MOGĄ WEJŚĆ W NIĄ PONOWNIE NA SKUTEK ZEBRANIA NIEWYSTARCZAJĄCYCH REZERW ENERGETYCZNYCH.
[źródło:http://www.jeze.org.pl/pomoc_jezom]
